Caroline & Jan 7/7/7
|
|
Deze pagina heeft niet de pretentie een
fotografisch verslag te zijn van een heuglijke trouwpartij. Daar zijn
goede vakfotografen voor, en die waren er -zelfs meer dan één. |
"Ondertussen
iets meer dan 6 jaar geleden zijn Jan en ik samen met een groep onbekenden
op vakantie getrokken naar Capadocië in Turkije. Toen we terugkwamen kenden we mekaars naam en beroep en dat was al. Gelukkig woonde Jan -had Jan toen het plan ..., om naar Leuven te komen wonen en, -ra, ra, ra- ik woonde ook in Leuven. En zie, hier staan we dan, volledig uitgedost en opgeblonken, om aan iedereen te laten zien wat al lang geen geheim meer was: Jan en ik kiezen voor elkaar. We hebben lang naar deze dag uitgekeken en het doet ons een groot plezier dat niet alleen veel mensen tijd en energie gestoken hebben in de voorbereiding van deze viering, maar dat bovendien heel wat mensen naar hier zijn gekomen om samen dit moment te delen. Welkom allemaal." |
Er was een tijd dat wij
elkaar nog niet kenden dat jij een meisje en ik een jongen was, eentje aan weerszij van die bonte bende die liep te stoeien door het zomergras. Maar op een dag volgden we bei dezelfde witte vlinder, telden we bei de blaadjes van dezelfde bloem. Sindsdien stoeit er aan weerszij eentje minder en 't is sindsdien dat ik je voornaam noem, en 't is sindsdien dat ik je voornaam noem. |
||
Er kwam een tijd dat wij
elkaar beter kenden, dat jij een meisje en ik jouw jongen was. We zwierven blij van Lommel tot Oostende en voor het eerst dronken we uit hetzelfde glas. En elke dag volgden we bei dezelfde witte vlinder, telden we bei de blaadjes van dezelfde bloem. We werden stil en stoeiden alsmaar minder en 't is sindsdien dat ik je 'liefste' noem, en 't is sindsdien dat ik je 'liefste' noem. |
||
Er kwam een tijd dat wij
elkaar zo goed kenden dat wij geen uur meer weken van elkaar, waarbij zich d'een zo goed aan d'ander wende dat wij elkaar verstaan met een gebaar. En elke dag volgden we nog dezelfde witte vlinder, tellen we nog de blaadjes van dezelfde bloem. Ik hou van jou steeds meer al zeg ik minder... al droom ik meer je naam dan ik hem noem, al droom ik meer je naam dan ik hem noem. |
This little light of mine
I'm gonna let it shine
This little light of mine
I'm gonna let it shine
This little light of mine
I'm gonna let it shine
let it shine
let it shine
let it shine
I will follow him, follow
him wherever he may go, And near him I always will be, for nothing can keep me away. He is my destiny. I will follow him. I love him, I love him, I love him. I love him, I love him, I love him. |
Zij,
zij is de zon en de maan voor mij, zij is het beste van allebei! Zo misterieus en zo warm tegelijk en ze doet iets met mij, ze is vrij. ... Vrij, vrij om te gaan,
maar ze blijft bij mij, |
Het Collegium Familiale,
Bruno Bauwens (accordeon, synthesizer, kerkorgel) |
en de zingende nonkels
& tantes
Chris |
& friends: |
Mieke &
Bart Sarah (cello) Tom Welvaert (bugel) |
De
opnames voor het filmpje werden gerealiseerd door tante Bie en Nico. Fotografie en samenstelling van deze fotopagina: nonkel Luc. |