Marleen & Rik, 25 JAAR CREVE-BUNDERVOET

De zomernieuwstsjes op 't prikbord hadden het al aangekondigd: "Marleen & Rik zijn effectief op 29 augustus 25 JAAR GETROUWD en zij willen dat vieren met een gezellig feest in 'de Ommegang' in de Ommegangstraat in Liedekerke op zaterdag 10 september vanaf 18.00 uur. Muziek, spijs en drank worden jullie deel en voor d'ambians moet ge zelf zorgen. Neefjes & nichtjes worden verwacht vanaf 20.30 uur. (07-02)"
En een feest, dadist geworden! (09-10)

Iedereen van de Bundervoetskant die er moest zijn, is er zo tamelijk stipt rond den zessen aan den Ommegang in Liedekerke, maar wordt aldaar meteen doodleuk verwezen naar de gekende Peehoopstraat nummero 19A ("dank u, 't was een prachtig feest, tot binnen 25 jaar misschien nog eens ...!"), voor alvast een enige repetitie voor de liederen van de gevierden. Ook het Collegium Familiale Bundervoetiensis repeteert nog een liedjesprogramma. Terug naar den Ommegang waar de Creves-kant al goed in de weer is met de food & beverage-activiteiten voor de receptie. Het weer zit mee. 44 familieleden van Rik en Marleen en 33 vrienden en vriendinnen en collega's van op 't werk dagen op. Voor menigen wordt het een wederzijds weerzien na vele jaren, en voor sommigen is er zelfs 'een hele generatie' over gegaan. What a loss of time!
Met z'n 77 dus schuiven we aan voor het buffet:
Gerookte zalm, heilbot en forel, rivierkreeftjes, tomate crevette (what a name!), lekkere malse maatjes, zalm- e.a. salades, kip op Algerijnse wijze (de kok was een Algerijn), een terrine samengesteld uit gekookte hesp, eiersalade, varkensgebraad, etc., alles omkranst met tonijnsalade, krabsalade, eiersalade en een variëteit van siezoengroenten met allerlei bijhorende sauskes, ..., broodjes, koude patatjes en nog van da.
Geen gelul, gewoon gul! Een gulheid die doet denken aan 'De Lozen Boer', 25 jaar eerder.

Ondertussen arriveren ook de neefjes & nichtjes Bart, Koen en Annouck, Caroline en Jan en Nico van Sarah.
De eerste verrassing van den avond wordt een exclusieve beeld- en klankreportage door het gekende productiehuis Bauwens-Bundervoet uit Gent over Marleentjes jeugd en de 25 jaar van huwelijken stand met Rik, ... met nogal wat foto's waarvan Marleentje het bestaan blijkbaar niet eens afwist.
"Goed en grappig", en "met een zeer goede muziekkeuze", heette het, allom gesmaakt door de aanwezigen zoals bleek uit het applaus bij de aftitteling.
Voor een korte reflexie over het scenario en de bijhorende muziek, zie insert hiernaast.

Even traditioneel in een 'Bunderfestijn' van een kaliber als dit, is ook een liedjesprogramma aan de orde.
Vooreerst treedt het daverend familiekoor van de Bundervoets aan, met een liederenprogramma, deze keer van het gekende productiehuis Bundervoet uit de Lovendonck in Sleidinge. Op de tonen van:

wordt nu héél Marleentjes turbulente jeugd van naaldje tot draadje uit de doeken gedaan.
"En zingen dat die familie kan!". De aangepaste liedjesteksten vind je op de fotopagina van het feest. Klik daarvoor hier.

Volgt de koffie met romige taarten- en fruitbuffet, eens te meer de gulheid zelve.
"Een herhaling van 25 jaar geleden op ons huwelijksfeest. Toen was ook iedereen bezig over het overheerlijke buffet, maar ook dan was alles aan mij voorbij gegaan! Maar allé het doet deugd als het gesmaakt heeft!".

De Van Der Straten-sisters en Lore brengen, in een schitterende uitvoering, vervolgens 3 liederen uit de Balkan, "omdat mama die zo mooi vond op het feest van de mémé van vorig jaar" gevolgd door het Collegium Vocale met Sam, Hendrik, Sarah, Sofie, Els, Jeroen, Elise, Lore en Astrid die een lied brengen over een medicament dat niet werkte en uit de handel werd genomen ...
Mister Magic Jeroen Bauwens verzorgt, al even traditioneel een goochelact, met voor de gelegenheid, 'Schuurke' in de hoofdrol die bij zijn verblijf in de goochelkist van gedaante gewisseld heeft met die van een wasbeer.
Opnieuw treedt het Collegium Vocale voor het voetlicht, nu met een lied met een nogal warrige tekst over een JET-tankstation dat uitgebaat wordt door ene Rik en waar ene Marleen nogal dikwijls komt tanken met een busje mentaal gehandikapten. Zij worden verliefd en alles eindigt nog gekker dan voorheen.

Tijd voor de overhandiging van enkele kado's. De broers en zussen Bundervoet bieden de jubilerende zus en schoonbroer een citytrip aan en Sam, Lore en Astrid bedenken 'de oudjes' met een home trainer, "om jong en in conditie te blijven". Bovendien zullen ze voor hun fitnessoefeningen voortaan niet al te ver moeten lopen of rijden.

't Draait al naar den twaalven als de DJ zijn uiteindelijk avondprogramma kan aanvatten. Marleen en Rik worden op de dansvloer gevraagd om, zoals 25 jaar geleden, 'den dans in te zetten'. Dit lukt nog altijd en, na een paar keren "gaat en vermenigvuldig u", schiet de vlam in de pan. Enkele gedreven neefjes en nichtjes zullen niet zwichten voor de berg vaat geproduceerd door een honderdtal disgenoten, al komt er naar het einde toe wel enige bijstaffing door enkele nonkels en tantes. ...

Rik en Marleen zijn de laatsten om het licht te doven in het op orde gezet zaaltje in de Ommegang.
't Is alweer goed geweest. Uit een mailreactie van donderdag 15 september door tante Leen:
"Het was echt voor ons een heerlijk geslaagd feest vol verrassingen en vol enthousiaste mensen ... De ambiance was er zeker ... om nooit te vergeten. We kregen vele reakties van vrienden die onder de indruk waren van dit familiegebeuren en de inbreng van iedereen!"
"Ik bedank al die neefjes en nichtjes die meegeholpen hebben tot het bittere einde en er even enthousiast bij bleven. Rond ongeveer 5 uur was alles OK en ik heb afgesloten met nog een ferme Duvel te drinken toen we thuis waren.
We genieten nog steeds na! Bedankt!!!
Marleen en Rik."

L.B.

>naar reportageoverzicht 2005<

-------------------------------

De GROTE BUNDERWEB-ENQUÊTE: het RAPPORT

Samenvatting
Het web van de familie Bundervoet-Vermeulen uit Zaffelare bestaat ruim drie jaar en, zoals blijkt uit de bezoekersteller, wordt het heel geregeld bezocht door de leden van de familie. 22 kinderen en schoonkinderen van het gezin (de nonkels en tantes) en 29 kleinkinderen (de neefjes en nichtjes) komen in aanmerking voor een bezoekje aan dit Bunderweb.
Via het web zelf werd in het voorjaar van 2005 een bevraging georganiseerd naar het profiel van de bezoekers.
De enquête werd goed onvangen in de familie en de respons gedurende een periode van 16 dagen was groot: er werden 31 antwoordformulieren toegezonden (61% van het doelpubliek). Niet alleen zijn de neefjes en de nichtjes numeriek in de meerderheid, ook hun respons is iets groter dan die van hun ouders. De respons door de aangelanden is lichtelijk groter dan die van de kinderen Bundervoet.
Vooreerst werden de toegangsfaciliteiten tot het web nagegaan. De meeste bezoekers kunnen autonoom op het internet. Een relatief gering aantal, vnl. de jongere generatie is hiervoor afhankelijk van derden.
De frequentie van webbezoek ligt hoger bij de oudergeneratie en dan voornamelijk bij de aangelanden. Velen hebben het Bunderweb bij hun favorieten ondergebracht, 3 zelfs tot startpagina van hun webbrowser verheven, maar de ondersteunende mailtjes door de webbeheerder geven gemakkelijk een signaal om tot webbezoek over te gaan.
Het eigenlijk onderzoek betreft het belang/zin en bepaalde aspecten van het familieweb. De kwaliteit van de antwoorden is in regel goed te noemen, maar de beantwoording door de jongere generatie verschilt dikwijls van die van hun ouders waardoor opsplitsing van de analyse zich opdringt. Maar globaal is men mild tot zeer mild wanneer het over het belang/zin en de aspecten van het web gaat, zij het met iets meer variantie in de antwoorden bij de neefjes- en nichtjesgeneratie.
De onovertroffen zingever in het Bunderweb wordt gevormd door de nieuwspagina en het prikbord, op de voet gevolgd door het web als fotoarchief. Ook de reportagepagina’s en het web als element voor familiebinding scoren hoog. Volgen in afnemende volgorde van belang en met toenemende verschillen in antwoorden tussen de nonkels en de tantes en de neefjes en de nichtjes: het web als familiedocument, als communicatiemiddel en als voorbeeld van hedendaagse geschiedschrijving. Het familieboek scoort het laagst, vooral bij de neefjes en nichtjes. Vooral de nonkels- en tantesgeneratie heeft hier verdeeld op geantwoord. De appreciatie van de verjaardags- en leeftijdenkalender neem een intermediaire positie in.
Wat de webaspecten betreft wordt de geregelde update van het web het meest geapprecieerd en vooral dan door de neefjes en nichtjes. Ook het actualiteitsaspect en de illustratieve aard worden unaniem geapprecieerd, alsook de vormgeving, zij het met een enigszins verdeelde mening. Van minder belang blijkt het educatief aspect, en van de humor in het web, denk iedereen het zijne.
De open vraagstelling tenslotte werd door de helft van de respondenten aangegrepen om de nodige commentaar te leveren: veelal lovend, ook critisch en interpelerend, zij het in regel constructief, maar vooral ‘kruidend’ voor de bevindingen in het enquêterapport.

Je kunt het volledige rapport downloaden. Klik daarvoor hier.

>naar reportageoverzicht 2005<

-------------------------------

FAMILIAAL DUIMEN HIELP?
HENDRIK LEBON, LAUREAAT van de JONG TOP TALENT PRIJS 2005

Het verhaal van Hendrik in de Tilburgse Dansacademie van de Fontys Hogeschool voor de Kunsten en zijn nominatie voor de Jong Top Talent Prijs heeft een staartje gekregen -dat wisten we al.
En wat voor een?

Wat voorafgaat

Eerst klinkt het als een fait diversken, zoiets om op het prikbord van het Bunderweb te plaatsen. Maar als we Hendriks nominatie voor de Jong Top Talent Prijs eind maart officieel op het web van de Fontys Hogeschool voor de Kunsten vermeld zien, wordt het ineens heel serieus Bundernieuws. Nou ja, met zo'n slordige € 10.000 te rapen door de laureaat moet dat wel zo zijn, niet?

Uit het juryrapport van de nominatie:
"Hendrik Lebon is behalve een getalenteerd danser, bovenal een performer in hart en ziel. Hij bezit een onstuitbare fantasie en dat gaat gepaard met een overweldigende vindingrijkheid. Daar plukt hij de vruchten van, maar ook het ongemak van voortdurende twijfel over de keuzes tussen al die ontelbare mogelijkheden en uitdagingen bij de ontwikkeling van zijn talent. Hendrik put kracht uit deze twijfels en onzekerheden door ze theatraal te benutten in zijn choreografieën en dansconcepten. In de afgelopen drieënhalf jaar heeft hij zich tijdens zijn opleiding en ook daarbuiten, ontwikkeld tot een professionele danser én een eigenzinnige dansmaker ... Het eind van zijn carrière is nog lang niet in zicht. Hij heeft de kwaliteit van een zeer veelzijdig kunstenaar, die we de komende jaren op heel diverse plaatsen in het theater, maar ook op andere podia zullen tegenkomen."
Kan tellen!

Halfweg april pakt Hendrik uit met een podiuminitiatief richting de neefjes en de nichtjes en bij de update van de nieuwspagina half april klinkt het:
"En om de jury
in haar zware opdracht van dienst te zijn, te verleiden tot een appreciatie van de kunne van de danspupil -ja zelfs- tot de erkenning van zijn top-talent van het dito concours, heeft de danser niemand minder dan het Via della Chiesa-ensemble en de zingende Collegium Vocale-aanhang geëngageerd om vanuit zijn artistieke diversi- en spontaneïteit, uit zijn gevarieerd repertoire, een muzikaal kader te creëren waartegen de moderne danser zijn artistiek, divers- en spontaanmodern ding kan presenteren.
Het concept is er. De gang in de Grauwpoort 11 is vrijgemaakt. Afspraken zijn afgezegd. De repetities starten maandagavond.
Donderdagavond 21 april 2005, om 19 uur is de ganse Bunderfamilie uitgenodigd in Tilburg, Nederland, voor de open podiumdag van de Fontys Hogeschool voor de Kunsten. A place to be."

Andermaal met de Grauwpoort 11 als uitvalsbasis (cfr. "Deux garçons à louer: 10 dagen straattheater"), wordt op géén week tijd Hendriks concept, met hem als danser en niet minder dan zes pianisten, Bérengère Minnaert (ook viool), Sam Creve (ook sopranino), Jeroen Bauwens (ook viool en goochelact), Bruno Bauwens (ook accordeon), Els Bundervoet (ook percussie en bootjesbvouwster) en Gerda Verbeke (ook cello) tot een scenario omgetoverd.
Twee avonden brainstorming afgewisseld met repetitie moeten daarvoor volstaan: een staaltje van familiale 'multidisciplinaire' collectieve creativiteit.
De productie krijgt de naam 'FUNGI'.

Donderdag 21 april in de vooravond. Na de doorloop van het stuk op de bune waarbij het belichtingsprogramma wordt samengesteld en een laatste generale repetitie (zie foto's hierboven), volgt, ingeleid door Hendriks danslerares (zie insert), een geapprecieerde uitvoering van 'Fungi'.
Hendrik heeft voor vrijkaarten gezorgd. Tante Bie filmt de performance: voor één keer mag het. Lieve, nonkel Luc, nonkel Walter en tante Roos en nichtje Greta zijn toeschouwers op gereserveerde plaatsen. 
Ook op gereserveerde plaatsen: een stevige delegatie van de wedstrijdjury. Pokerface. Geen reactie, geen applaus en zeker geen commentaar. De jury heeft Hendrik 'aan het werk gezien'. Dat was de bedoeling. Hij verdwijnt even ongemerkt en geruisloos als hij gekomen is.

De nieuwspagina van het Bunderweb rapporteert de dag daarop:
"Hallo, neefjes en nichtjes van het Collegium Via della Chiesa.
De dansperformance gisterenavond door Hendrik, muzikaal ondersteund, zeg maar 'gedecoreerd', door enkelen van jullie was mooi, héél genietelijk en voorzeker geslaagd te noemen en -zoals uit de reacties bleek- ook in de ogen van de niet-familieleden onder de toeschouwers.
Het is meer dan een indruk, denk ik, maar Hendrik wordt daar in Tilburg 'op handen gedragen'. Moet wel, konden we rechtstreeks uit de mond van zijn danslerares vernemen, maar bovendien meldt hij dat hij, na de voorstelling van gisteren, een aanbod gekregen heeft van de directeur van het Tilburgse theater om op woensdag 1, donderdag 2, en/of vrijdag 3 juni de voorstelling van gisterenavond nog eens mooi over te doen ter gelegenheid van het theaterfestival aldaar.
Hendrik op die affiche zou mogelijks wel een kanteling in de beslissing van de jury van de Jong Top Talentwedstrijd kunnen betekenen (mijn inschatting).
Laten we hem dit gunnen. Vandaar mijn concrete vraag: wie van jullie is bereid en kan zich vrijmaken op één of meer van de voornoemde dagen om dit initiatief in Tilburg muzikaal mee te ondersteunen?
Ik weet het, voor sommigen van jullie is het midden een 'drukke periode'. ... De beslissing hierover wordt dit weekend getroffen."

Maar voor het zover is, heeft Hendrik op woensdag 25 mei eerst nog een interview met Peter Pim Windhorst van radio Brabant (NL) in het programma 'Van Genot en Passie' (ook de drie andere genomineerden valt dit te beurt). En ook dít verhaal kan tellen: we leren er Hendrik nog maar eens kennen zoals we hem al kenden, maar dan weer maar eens op een andere manier en hopelijk is dat ook zo voor de wedstrijdjury. Wil je het interview nog eens beluisteren, klik dan hier.

Het extra optreden van Hendrik met het muziekensemble dat inmiddels de welklinkende naam Collegium Familiale heeft aangenomen is, na nodig overleg met de festivalorganisatoren, voorzien voor woensdag 1 juni 2005. Omwille van vollop examenperiode haakt Jeroen af. Muzikale bijstaffing wordt evenwel gretig verschaft door Caroline Lebon (dwarsfluit) en Lore Creve (clarinet). Het scenario wordt enigszins aangepast aan de nieuwe bezetting.
Ook dit evenement wordt een gezellige bedoening, deze keer in het Tilburgse theater De Vorst en op de trappen daarvan. De filmpjes door tante Bie opgenomen getuigen ervan.

Hendrik Lebon, laureaat

Op vrijdag 17 juni wordt in de studiozaal van Tilburgse Schouwburg met de nodige luister voor de vierde keer de beslissing van de jury bekend gemaakt en de prijs ter waarde van € 10.000 alsook de bronzen Jacques de Leeuw-trofee 2005 (zie foto) overhandigd aan Hendrik Lebon. Ook zijn medegenomineerden Gerrit Dragt (Academie voor Drama), Pieter Hunfeld (Conservatorium) en Arn Kortooms (Rockacademie) ontvangen elk € 1.000.

In het juryrapport is de verantwoording door de jury opgenomen en worden de kwaliteiten van de laureaat nog eens flink in de verf gezet (zie hiernaast).

Het persbericht van de school hierover vind je hier.
Wie geïnteresseerd is in het nieuwsbericht door de school (of zijn reactie hierover kwijt wil) klikt hier.

Wij citeren:
"Veelzijdig
Lebon werd geboren in Gent en wilde in eerste instantie acteur worden. "Maar van mijn ouders moest ik loodgieter worden. Dat is niets voor mij." Op de middelbare school verruilt hij de technische richting al snel voor de menswetenschappen. Zijn buitenschoolse theateractiviteiten brengt hij in op school en van het Ministerie van Onderwijs krijgt hij daarvoor de prijs van meest artistieke leerling. Ook zijn opleiding tot kleuterleider combineerde hij met producties van het koninklijk Ballet van Vlaanderen en het Speeltheater/Kopergietery Gent, waarmee hij op wereldtournee ging. Lebon is behalve met dans ook bezig met zang, muziek, theater en circus. Naast zijn opleiding aan Fontys Dansacademie volgde hij masterclasses in zes Europese landen, loopt hij stage bij heel uiteenlopende gezelschappen en maakt hij eigen werken voor verschillende festivals in binnen- en buitenland. Op dit moment danst hij bij dansgezelschap T.R.A.S.H. in Tilburg en bij Leine Roebana in Amsterdam.
...
Ontplooien in bijzondere projecten
De geldprijs, verbonden aan de Jacques de Leeuw Jong Top Talent Prijs, biedt de winnaar een kans om zich naast zijn studie te ontplooien in bijzondere projecten. Hendrik Lebon wil zijn prijs gaan inzetten voor vernieuwing. "Ik ben ervan overtuigd dat ik met behulp van de prijs in de danswereld een nieuwe verfrissende wind kan blazen.""

Wij van 't Bunderweb waren al langer overtuigd dat Hendrik een serieuze kanshebber was voor deze Jong Top Talent Prijs en we zijn er ook van overtuigd dat hij zijn vernieuwende intenties op het schouwtoneel waar zal maken.
Hij is nu 24. Wie de inmiddels indrukwekkende artistieke carrière van de laureaat eens wil bekijken, klikt hier.
Zoals blijkt, dateren zijn eerste podiumactiviteiten al van 1991 en parallel aan zijn 'normale' studies secundair onderwijs en kleuteronderwijzer, heeft hij altijd -zij het in verschillende gedaantes- op het podium gestaan. Hendrik is van ver gekomen en nu staat hij er, als professioneel danser.
Of hoe een jeugddroom goed tien jaar later waar wordt, en een berichtje op het prikbord na enkele maanden, een lijvige reportage.

Nonkel Luc,
van de soep op de gang.

>naar reportageoverzicht 2005<

-------------------------------

MEME ZAFFELARE, TERUG VAN WEGGEWEEST (deel II)

De zaterdagmiddag thuis van de kliniek.
De zondag bezoek. Tot 8 uur 's avonds nog gekaart. Misschien een beetje te veel 'gesnoept' die dag?

Maandag 23 mei, tegen de middag, net geen 48 uur terug op eigen bodem. Een krakend Germaineken.
Marc lichtelijk paniekerig aan de telefoon. Hij heeft de ambulance gebeld en deeld dit mee aan de Grauwpoort 11. Gaby wordt gewaarschuwd en die rept zich naar de spoedafdeling van het Sint-Lucasziekenhuis. De toestand is zeer ernstig: reanimeren? Kunstmatige beademing? Beslissingen nemen! Gaby vraagt dringende bijstaffing aan bereikbare broers en zussen.
Opnieuw straat 12, deze keer kamer 204. 't Ziet er absoluut niet goed uit en de familie wordt gewaarschuwd. 't Kan voor binnen de twee uur zijn!
De medicatie is alvast herstart. De 'specialisten' verzekeren -elk vanuit hun specialiteit: "het hart is (nu dan toch maar) versleten", dat lichaam, "versleten", ja dat weten we allemaal zowel een beetje ... Maar WIE van deze 'specialisten' heeft nog zicht op 'de patient'?
De nacht van maandag op dinsdag: een brekend Germaineken? Gaby en ......... zijn in de kliniek gebleven. ..............

Herstel, als 't mis gaat ..., is 't voor binnen de twee dagen.

"Het hart is nog goed" -hoe lang geleden is't dat we dát nog gehoord hebben? En de rest van 't lichaam kan blijkbaar ook nog een poosje mee. Germaine herstelt langzaam maar zeker; kruipt alweer uit die put. Is 't voor binnen twee weken?

Woensdag 15 juni. Ontslag uit het ziekenhuis. Hooguit voor binnen de twee maanden?

Dedzu die Vermeulens; kranig ras!

Zondag 19 juni 2005. De kinderen hebben die namiddag afgesproken voor een evaluatie van de toestand.
Germaine kaart alweer. Ze piept en kraakt, maar breken is voor binnen twee jaar.

>naar reportageoverzicht 2005<

-------------------------------

MEME ZAFFELARE, TERUG VAN WEGGEWEEST

Op 28 april 2005 overlijdt tante Irène, de favoriete zus van mémé Zaffelare tijdens haar middagdutje.
Mei begint niet goed: bronchitis. De mémé reageert slecht op oraal ingenomen antibiotica.
Zaterdag 7 mei: begrafenis van tante Irène. "Nee mémé, niét mee naar 't graf, op ne'n anderen keer, als 't wa beter weer is". Zowat de hele familie Vermeulen met de hele overlevende neven- en nichtenaanhang uit de familie Vermeulen-Dobbelaere is aanwezig. Ruim 120 personen aan de begrafenisdis. Drukke bedoening.
Zondag 8 mei: moederkensdag. Iedereen naar de Kerkstraat. 't Vermeuleken houdt zich bijzonder kranig.
De nacht van zondag op maandag: een piepend Germaineken.
Maandag 9 mei in de voormiddag: nonkel Marc en tante Chris (al eerder overgekomen uit Tenerife) 'voeren de mémé binnen' in AZ Sint-Lukas. Haar tijdelijk adres: straat (heet dat daar) 12, kamer 204.
Onderzoeken: longfoto's, bloedanalyse, etc.
De diagnose: bronchitis en beginnende pneumonie.
De behandeling: antibioticakuur, intraveneus 10 dagen toegediend, aërosols, corticoïden in kleine hoeveelheden, ademhalingskinesitherapie.
Het hart is nog goed.

Tante Bie zorgt voor een schriftje waarin de wedervaren van de bezoekende familieleden kunnen opgetekend worden. Hieruit blijkt de bijkomende behandeling door de familie: