Verwelkoming door:
|
Professor Adriaenssens legt de nadruk op het belang van een warme thuis, in de opvoeding van kinderen.
Magazines en weekbladen presenteren ons perfecte interieurs: kraaknet, alles ligt op orde, geen teken van leven in huis…
Als we echter terugdenken aan fijne herinneringen aan het huis van onze grootouders, krijgen we andere beelden te zien: gezelligheid, wafeltjes van oma, sfeer, hier en daar wat rommel…
Een jong gezin heeft een nest in wording. Meestal worden de laatste wijzigingen gedaan nadat het laatste kind het nest verlaten heeft en dan blijft het huis ongewijzigd.
Grootouders hebben een huis waar het leven zich afgespeeld heeft, vol herinneringen en verhalen.
Als een kind geboren wordt, krijgt het een schat aan levensverhalen, tradities, normen en waarden mee. Zijn familie geeft hem een eigen thuis, met eigen regels.
Het huis wordt voor het kind: “bij ons thuis”.
Prof. Adriaenssens vraagt ons om onze stamboom in te vullen. En om een kruisje te zetten bij diegenen die iets ergs meemaakten. Zo ontdekken we dat er familieleden zijn die moeilijke tijden gekend hebben. De huidige generaties beseffen niet altijd dat het veel kracht en moed vergde om die moeilijke perioden (zoals de oorlog) door te komen.
Als je een kind hebt waar je je zorgen over maakt, kijk dan naar je stamboom. Misschien kan je daar inspiratie uit halen. Bijvoorbeeld: oma had dit probleem ook, hoe heeft zij het aangepakt?
Bij de babyborrel komen familie en vrienden samen om tegen de baby te zeggen: “wij zijn uw stamboom, uw netwerk”. Het kind wordt opgenomen in het verhaal, in de stamboom. Het is dan ook de belofte van iedere ouder om er ‘voor altijd te zijn’ voor hun kind. Zorg ervoor dat je kind weet dat je er bent voor hem/haar, ook al doet die dingen die niet kunnen, ook al staat jouw gezicht op onweer.
De familieband is een helend instrument dat we niet altijd gebruiken. In onze cultuur zetten we de kinderen dikwijls apart aan de familietafel. Het is echter verrijkend om de generaties door elkaar te zetten. Zo kan het kleine neefje bijvoorbeeld, zijn verhaal doen aan de tante en luisteren naar wat die erover te zeggen heeft.
We moeten van de familiefeesten niet enkel een ‘goed nieuws verhaal’ maken. We kunnen proberen om het kwetsbare, de dingen die niet zo goed lopen, ook ter sprake te brengen, om ze op die manier een normale plaats te geven.
Elk kind moet leren om zijn gevoelens te erkennen en te benoemen. Maar het heeft mensen nodig die hem dat uitleggen, die hem ontdekken, zijn talenten benoemen.
Bijvoorbeeld: kwaadheid kan uit woede maar ook uit verdriet voortkomen.
Als ouder spiegel je de gevoelens van je kind en nodig je hem uit om erover te vertellen. Spiegelen is ook meegaan in de fantasie van de kinderen.
Bijvoorbeeld: als papa ‘draak’ speelt, leert het kind dat het prettig kan zijn om iets spannends te doen. Als ouder hoef je de minder leuke dingen niet te ontkennen, vertel erover en je kind leert er iets uit.
Opvoeden is complexer geworden omdat we de eerste generatie zijn die niet alleen met basisbehoeften bezig zijn maar met ontwikkeling, emoties, goede communicatie, sociale vaardigheden…
Er werd aan mensen gevraagd wat de betekenis voor hem/haar is van een woning.
Hieronder de antwoorden in volgorde van belangrijkheid.
- Plek om tot rust te komen (47%)
- Thuisbasis voor mijn gezin (47%)
- Welkom plaats (46%)
- Plaats waar ik mezelf kan zijn (45%)
- Om te eten, te slapen (33%)
Thuis is ook een leerplek. Kinderen leren hoe ze broer of zus kunnen zijn voor elkaar.
Onderzoek wijst uit dat de ontwikkeling van kinderen gestimuleerd wordt door hen met veel in contact te brengen. Dit stimuleert het netwerk van verbindingen in de hersenen.
Wij zijn de eerste generatie volwassenen die massaal in hun broek doet voor 14 jarigen. We reageren niet als meisjes lastig gevallen worden aan de bushalte. Waarom niet? We vertrouwen andere volwassenen niet meer. We spreken elkaar te weinig aan. We steunen elkaar niet genoeg.
Echte solidariteit zit bij de jeugd. Als er één van hun vrienden in nood zit, volstaat een oproep met GSM en staan er onmiddellijk een aantal klaar om hun vriend te verdedigen.
Wij, volwassenen, moeten terug een weefsel vormen, elkaar helpen en verantwoordelijkheid willen dragen ook over wat er op straat gebeurt. Ouders moeten de gerustheid hebben om te kunnen rekenen op andere volwassenen.
Vertel uw kind over zijn stamboom, vertel verhalen over familie en laat de grootouders vertellen.
Ontdek samen je familie in je living.
Aantal aanwezigen: 601.
- 270 evaluatieformulieren teruggekregen
- gemiddelde tevredenheid: 92,4%.
Verslag: Geert Watteyn (VCOV stuurgroep Oost-Vlaanderen) en Karin Lemmens (verantwoordelijke VCOV Oost-Vlaanderen en Brussel-Leuven-Mechelen)
Foto’s: Geert Neetens (VCOV stuurgroep Oost-Vlaanderen)
Samenstelling en eindredactie van deze pagina
werd verzorgd door Luc Bauwens (stuurgroep VCOV - Federatie Oost-Vlaanderen,
webbeheerder).
Reacties? Mail hem, klik daarvoor hier.
------------------------------------
Verslagen van andere info- en vormingsactiviteiten dit schooljaar:
---
Andere schooljaren:
Voor de agenda van VCOV - Federatie Oost-Vlaanderen, klik hier.
Voor de homepage van VCOV - Federatie Oost-Vlaanderen, klik hier.