-------------------------------
Zoals altijd heeft nonkel Marc voor de kerststal en de andere infrastructuur -inbegrepen de fair trade-drank- gezorgd opdat het familiefeest van de jaarovergang naar 2009 in Zaffelare doorgang kan vinden. Met de mémé erbij en óók tante Roos na haar hersenoperatie van oktober j.l., zullen het er uiteindelijk 18 worden die de spijs en de drank tot zich zullen nemen. Andermaal doen we 't allemaal zelf (en doen we 't goed). (12-31)
-------------------------------
Bunderzussenweekend in La Gleize
Andermaal eens te meer nog maar nekeer. De uitstappen van de Bunder- (schoon-) zussen zijn inmiddels uitgegroeid tot een stevige traditie en, met de verjaardag van Chris, Riet, Agnes, Myriam en Annemie als argument, is de volgende aflevering een feit. De streek van de Amblève is op zijn mooist deze tijd van het jaar, hét moment voor een paar stevige herfstwandelingen. Het weekend van 7 tot 9 november 2008 wordt doorgebracht in en rond La Gleize. De zondag komt Roos op bezoek.
voor de becommentarieerde fotoreportage, klik hier.
-------------------------------
Tante Roos onder het neuroscalpel
18 jaar al heeft tante Roos af te rekenen met epileptische ongemakken (zgn. 'absencekes'). Na de nodige onderzoeken door de neurologen en de neurochirurgen van het UZGent wordt op dinsdag 21 oktober 2008 overgegaan tot een chirurgische ingreep: Prof. Van Roost zal in de linker temporale kwab een kwestieuze zone ter grootte van een noot wegnemen. Tante Roos doorstaat de 7 uur durende operatie (en bijhorende narcose) goed. Ook postoperatief verloopt alles naar wens: het geheugen komt geleidelijk terug en de benoemingsstoornissen verdwijnen. Na 10 dagen verblijf reeds kan zij de kliniek verlaten. Inmiddels zijn we ruim 2 maand ver, is de medicatie voor zoverre afgebouwd en mogen we allemaal tevreden terugblikken op het verloop van dit verhaal. Roos en Walter zullen het best op prijs stellen dat de 'bijstaffing' door tante Bie (dienst neurochirurgie, UZGent) doorheen dit hele traject hier vermeld wordt.
-------------------------------
Hendrik brengt "een geestig vertelspel"
Een voetblessure hield Hendrik een tijd lang weg van het danspodium en stelde hem in de gelegenheid om een theaterstukje samen te stellen. Dit "geestig vertelspel" werd opgevoerd op 14, 15, 16 en 17 augustus 2008 in café BUURTHUIS in het Sint-Elisabethbegijnhof in Gent. In dit uniek kader hoort een unieke voorstelling. Geen dans dus -daar is het er trouwens toch te klein voor-, maar wel al het andere wat we van Hendrik gewend zijn en kunnen verwachten: een vertelspel met veel originaliteit en verbeelding (en dus humor), uitgevoerd met veel 'plasticiteit' en beweging, woord en zang, muziekaal begeleid door het accordeonspel van neef Bruno. Wij, van de redactie pikten de laatste van de voorstellingen mee en waren alweer prettig verrast. (08-18)
Elk feest wordt maar een feest als er eten,
drinken en muziek is, en de sfeer zit er al goed in als het theaterstuk van
start gaat met Bram Vermeulens "Deel mij maar bij de onzin in!",
een aanhef die tot op het einde van de voorstelling gegarandeerd zal
gerespecteerd worden. Dubbel zinnig, niet in het minst omdat zin en onzin niet
altijd elkaars opponenten hoeven te zijn.
Deeg wordt gekneed en moet rijzen. Op CM-kamp zitten en een brief schrijven naar
de pa thuis met de belevenissen daar in Heer-sur-Meuze: toverbollen afgepakt
door de monitoren en bloedstolpillekes opgeraakt. Witte botjes verloren. Over
verschijningen, aur(or)a's, chac(e)ra's en tarot(ta)-clubs, het oproepen van
'specifieke' personen zoals bijvoorbeeld euh ..., Leopold III (om die lekker uit
te spelen tegen de ma). Over opa Maurice, zo doof als ne'n erpel, die ze
tenslotte dan maar 'ziet vliegen'. Over de idylle van Anemoontje en de wind.
Witte botjes teruggevonden door de wind die voortaan alle anemoontjes zal
blijven beroeren. Etc., etc.
Ondertussen wordt met het publiek 'bingo' gespeeld: alweer met verschillende
moeilijkheidsgraden, maar 'Schellebelle' blijft goed meedoen.
De grote tegenspeler in deze monoloog is Alonso,
een immense deeg, ene 'die hem soms wat te veel laat hangen' en waar je als
acteur constant mee moet bezig zijn (maar waar je ook lekker mee kunt
filosoferen...).
De grote meespeler in het stuk is het publiek. Wervelend
hoe Hendrik zijn publiek in dit timide café meeneemt in zijn 'geestig
vertelspel'!
Bingo-bingo-BINGO-O-O !!!
Tante Bie filmde de hele voorstelling en nonkel
Luc legde ze vast op de gevoelige plaat. Voor de fotoreportage, klik hier.
Voor de kunstenmakerspagina en het artistiek curriculum van Hendrik, klik hier.
-------------------------------
Tante Lorraine 60-viering in Sleidinge
En ja hoor, Sleidinge zet de traditie verder: alweer is de familie uitgenodigd voor een reünie met bijhorende schrans in de Lovendonk. Bij deze gelegenheid op 17 augustus 2008. Voor een reden hebben ze deze keer niet al te ver moeten zoeken: tante Lorraine is op 14 januari 60 geworden en, dat moet nu eenmaal gevierd, niewaar. Voor zij die nog een extra reden nodig zouden hebben om er bij te zijn, 't wordt paëlle à volonté en verrassingen zijn niet uitgesloten.
voor de fotoreportage, klik hier.
-------------------------------
Lore in het gezelschap 'Fosfor Collectief' speelt 'Kraaien'
Op 24 juli was een omstandige delegatie van de Bunderfamilie aanwezig op de première in de Norbertijnenkapel van het stuk 'Kraaien', een muziektheatervoorstelling naar het boek 'De vier maaltijden' van Meir Shalev. De dialoog voor de voorstelling werd samengesteld door Lore Creve en vriendin en tegenspeelster Joke Raes. (07-25)
Fosfor Collectief telt acht gedreven jonge mensen die instaan voor ontwerp, creatie en uitvoering van muziek, woord, beeld, kostuums en decor. |
De Norbertijnenkapel (ook wel
'Drongenhofkapel' genoemd) aan het Kaatsspelplein in het Patershol in Gent
onderging een aantal jaren geleden een noodconservatie ('dringende
instandhoudingswerken'). Tot een restauratie is het vooralsnog (gelukkig?) niet
gekomen, want het pand in zijn huidige staat vormt een van de meest inspirerende
plekken voor jonge kunstenaars van allerlei kunne en leent zich het best tot een
'jong' podiumexperiment als 'Kraaien'.
De Norbertijnenkapel vormt een uniek kader, ideaal om een theaterscène in te
concipiëren. En dat gebeurde in dit geval ook, middels een mooie belichting en
een beeldanimatie op de achtergrond van het door de eeuwen heen gehavend
metselwerk van het gebouw. Deze beeldanimatie was knap, maar, afgezien nog van
de outfit van de 5 muziekanten, werd enige associatie met de 'kraaien' uit de
verhaaltitel verder aan de verbeelding van de toeschouwer overgelaten! (dixit de
corvoloog van de familie)
Na afloop werd verzameld in den hof van de Grauwpoort 11 en nagekaart bij een Gentsche Fiestse pot en pint waarbij volgende quotes werden opgetekend:
- "Ik vond het zo mooi als een vleugel zachtjes tegen mijn gezicht. Mooie beelden, mooie muziek, mooie animatie en twee superactrices - supernaturel!" (Sarah -wie anders...?)
- "Heel sterk! Maar toch vooral 'op mijn hoede' om geen halve 'lochting' in mijne nek te krijgen..." (Nico -who else...?)
- "De actrices & muziekanten: een mooi ensemble. We werden verwend met een boeiend geheel. Proficiat!" (tante Agnes, nonkel Freddy en Bartje)
- "Goed geacteerd, leuke muziek, romantisch scenario. Doe zo voort; heb er van genoten." (Rita, vriendin van tante Bie)
- "Indrukwekkend & fabuleus, doch heus en sterk verhalend. Het viel me op, gaandeweg dat het vooral compleet was. Talent was hier aan de slag. Een mindere kant? Neen!" (Steven De Herdt)
- "Fantastische muziekanten en sublieme hoofrolspeelsters. Een mooi geheel, gekruid met veel groenten en een pikante granaatappel." (nonkel Johan & tante Lorraine)
- "Ingrijpende kuur. Lore, zelfs je publiek speelde een aantal illusies kwijt (ik toch...). De harmonie tussen het spitante disharmonisch muziekensemble en de 2 evenwaardige actrices balanceerden op de instabiele koord van de zoektocht naar echte relaties." (nonkel walter)
- "De tekst en het naar voor brengen ervan! De sfeervolle muziek en belichting. Het was sfeervol en kunstig mooi." (tante Roos)
- "STERK! Sterk geschreven, impressionant. Sterk geacteerd! Alles viel in elkaar zodat we helemaal konden worden meegenomen door een fantastisch verhaal. Sterk ineengestoken." (Sofie, een fiere nicht)
- "Originele vondsten, schitterend decor. Ik ging van in het begin zo op in het stuk dat ik nu zelf aan mijn geslacht begin te twijfelen!" (Jeroen)
- "Mooi toneelbeeld en licht, topvioliste, proficiat met jullie initiatief en schrijversonderneming!" (Bruno V. H.)
- "LORE OF THE RINGS: trots, trots én trots, ik ben blij om zo mooie jonge mensen op een frisse, interessante en originele manier met 't vak bezig te zien!!!" (Hendrik)
Het zij gezegd: het geheel
van deze jeugdige doe-het-zelfrealisatie mocht er zijn en werd door velen
gesmaakt. Applaus!
Kwamen, zagen en aanschouwden al die instantane glorie: tante Chris, tante Agnes
en nonkel Freddy en 'Bartsjen', tante Lieve en Hendrik en Bruno, tante Roza en
nonkel Walter en Loïc, nonkel Johan en tante Lorraine, tante Myriam en Sarah en
Nico, en Sofie en Steven, tante Bie en nonkel Luc met Bruno en Jeroen en Karen,
tante Leen en nonkel Rik met Sam en Els en Astrid.
Op naar het volgende stuk.
'Meeuwen'?
Of ... is 'Kraaien' nog niet 'af'?
L.B.
-------------------------------
Belcirque
is de naam van een 'meidengroep' waarin Astrid
Creve de leadvocals voor haar rekening neemt. Zij traden voor het eerst op
vorig jaar in verschillende steden in Frankrijk (Arras, Parijs, Lyon, Avignon,
...). Zij brengen frisse arrangementen van bestaande nummers en maken zelf ook
wonderbaarlijke melodieën. Geïnteresseerden, surfen eens naar hun nog in
opbouw zijnde website www.belcirque.be
waar je alvast hun 'binnenlandse' optredens opgelijst krijgt, of gaan eens
youtuben onder 'belcirque' voor enkele filmpjes.
Men zegge het voors. (06-25)
-------------------------------
Den achtsten is gearriveerd
... vandaag, den 13-den juni 2008 en 't is een jongen, luiserend naar de naam KOBE De Wilde, alhoewel dat dat op dit moment voor hem niet veel schijnt uit te maken. Hij zag deze morgen, middels de kunstmatige hulp van ene zgn. sectio caesarea, het levenslicht. Om op de allereerste vragen te antwoorden, met alles d'r op en d'r aan: 3.685 Kg en 49.50 cm. De nouveau arrivé beschikt voorlopig over n'n bos pikzwart haar. De mama stelt het goed en de papa ook. De betreffende oma vindt dat de rest van de familie nu ook stillekesaan in gank mag beginnen schieten: haren kroost uit Lokeren heeft al zijn best gedaan en is aan wat rust toe. En de mémé in Zaffelare, die schrijft er alweer een naampke bij op 't lijstje van de achterkleinkinderen. (06-13)
-------------------------------
En óók alweer van da
't Werd tijd, 't werd tijd... Dat 't weer hoogtijd werd voor nog maar eens een Bundertantese fietsuitstap. Deze keer een tocht door het prachtige Pajottenland met een stop aan 'de molen van kapitein Zeppos'. ± 45 Km, met korte klim, allemaal op zaterdag 31 mei met gelegenheid tot degusteren van allerhande streekgerechten in een Brabantse taverne. Naar de avond toe volgt het 'souper' dat alweer een verrassing wordt! De zondag wordt aangesneden met een Art Deco-wandeling door de Brusselse binnenstad onder de leiding van een deskundige (!?) gids met middagstop in een authentiek Brussels eethuis. Aan zoveel fietsgenot kun je toch niet voorbijgaan, niet? (06-06)
Een verslag door Gaby en Marleen. Voor een klein fotoreportageke, klik hier.
Zaterdag 31 mei
Op de wederhelften zouden ze 't deze keer niet
kunnen steken, dus ..., stipt als nooit tevoren, vóór het afgesproken uur zijn
alle tantes paraat ter Peehoopstraat 19A te 1770 Liedekerke alwaar het huisje en
tuintje van 'ons Marleen' en haar ontbijttafel er betoverend gezellig en
watertandend bijligt.
Op de bovenste verdieping van dit 4-sterrenhotel worden de slaapzakken ontrold
en de fietstenue aangetrokken.
10 uur. De verkenning van het Pajottenland vangt aan via 45 Km Boerenkrijgroute,
die er al ras 60 blijken te worden. Neen, zij hadden zich niet misreden: Roos en
Lorraine waren immers 60 geworden en een paar extraatjes mochten er best
bijgenomen worden.
Na enkele steile klimmen, wordt hen op de middag
in taverne 'Den Haas' 8 "koppen" voorgeschoteld. Dat smaakt!
De tocht wordt verdergezet in het mooiste stukje van het Pajottenland en er
wordt zowaar een bezoekje gebracht aan de molen van Kapitein Zeppos. Nostalgie
alom!
Om 19u30 knallen de champagneflessen en worden de
hapjes van Lorraine geserveerd.
Als hoofdpla worden het frietjes met rauwe groentjes en balletjes in tomatensaus
gevolgd door chocolademousse en ijs met fruit.
Voldaan van zoveel zinnelijk genot, trekken ze rond half twaalf naar de bovenste
verdieping alwaar het afsluitend concertante deel van de dag zijn beslag kent.
Zondag 1 juni
De dag vangt aan. Alweer allemaal te vroeg paraat ("wie durft nu nog zeggen dat we 'telaatkomers' zijn?"), nemen ze in Liedekerke-station -vroeger dan gepland- de trein richting Brussel-Centraal om onder de deskundige leiding van een gids -ene zekere 'Marleen'- de wandeling 'Leeuw naast driekleur' aan te vatten. Deze wandeling moet bewijzen dat Brussel een Vlaamse stad was (en is)!
"Vertokken vanuit het Centraal Station dus,
gaan we richting de Grote Markt waar de Vlaams-Bourgondische sfeer nog duidelijk
aanwezig is! Vandaar naar het Beenhouwersstraatje en Manneken Pis.
Via de Grasmarkt, wiens naam niks te maken heeft met gras, maar wel met de
groenten die er vroeger werden gekweekt, komen we bij het standbeeld van Charel
en zijnen hond: dit is Karel Buls, Burgemeester van Brussel van 1881-1899, die
nog steeds gezien wordt als het boegbeeld van de Vlamingen en vooral van het
Nederlandstalig onderwijs in Brussel. Verder langs de Bergstraat komen we bij
het typisch bruin volkscafé 'Mort Subite', een geklasseerd art nouveau-café,
maar dit is gesloten! We bestijgen de trappen naar de Kathedraal van
Sint-Michiel en Sint-Goedele en zien dat het allemaal goed is...
Brussel, etymologie Bruocsella is de naam van een Karolingische dorpje in de Zennevallei, waarvan de huidige naam van Brussel is afgeleid. Etymologisch gezien betekent het Vlaamse woord 'broek', moeras. In het Keltisch verwees 'bruoc naar de plantengroei in de moerassen, de heide, en 'sella' (zele, sele) betekent zaal, plaats, ruimte, nederzetting. Ook Zellik zou een gelijkaardige toponymie hebben. 'Broek' bestaat overigens ook in het engels (brook): een waterachtig gebied of een afwateringsgebied... En -geef toe- van 'Broekzele' naar 'Brussel' is maar een klein stapke in het moeras dat het daar altijd gebleven is, niewaar! De van bovenuit opgedrongen verfransing naar 'Bruxelles' is van recente datum. Een weetje is ook nog dat het uitgerekend het Brabants dialect dat in Brussel gesproken werd aan de basis lag van het huidig algemeen Nederlands! |
Via de Broekstraat komen we op het
Martelarenplein, een symboolplek voor Belgie met het monument voor de
gesneuvelden van 1830. Centraal hier: de Belgische Leeuw. Daar bevinden zich ook
de zetels van de Vlaamse Minister-president en andere Vlaamse ministers!
Onze wandeling loopt verder via de Nieuwstraat naar het Muntplein met de
Muntschouwburg daterend uit de Nederlandse periode: vroeger werden hier munten
geslagen!
Dan richting de Beurs met aan beide zijden een geklasseerd café: het art
nouveau-café 'Falstaff' en de 'Cirio', eclectisch van aard. Daar zouden we een
terrasje doen ..., maar we zijn er stilletjes (voor zover mogelijk) van onder
getrokken wegens té duur !!!
Dan maar verder langs de Ancien Belgique ("den AB") via de
gerenoveerde Beursschouwburg naar de Dansaertstraat, het modecentrum van de
stad, met o.m. ook een Jazzcafé, de 'Archiduc' met art nouveau-interieur.
Rechts hebben we de Oude Graanmarkt met gemeenschapscenter 'De Markten', het
huis van verenigingen en tentoonstellingen met een spiegelzaal op de eerste
verdieping waar vroeger het kristal van Val-Saint-Lambert werd tentoongesteld en
verkocht. De verbouwingen van dit centrum was in handen van kleinkunstenaar Jef
Vanuytsel.
Via het Katelijneplein gaan we naar de Brandhoutkaai en de Baksteenkaai. Vroeger
legden hier de schuiten aan want Brussel was uiteraard een handelsstad. Zo komen
we terecht aan de Arduinkaai met de Koninklijke Vlaamse Schouwburg ('de KVS').
Hier was het eerste munitiedepot van het Belgische leger gevestigd. Onderweg
passeren we het Museum en Archief van het Vlaamse leven in Brussel en de
redactielokalen van 'De Morgen'. Zo komen we op de Koning Albert 2-laan. Daar
staat het glazen gebouw met schuine daken van het Vlaamse Ministerie en
Administratie met in de middenberm verschillende moderne monumentale kunstwerken
van o.m. Pol Bury, Guy Rombouts, Monica Drost en Liliane Vertessen: allen
Vlamingen!
We komen aan het einde van onze (soms wat verrassende) verkenningstocht. Het
Noordstation komt inzicht. Liedekerke lonkt alweer!"
Niet aanwezig waren 'ons Chris' die zich op dat moment in Tenerife bevond, en
Annemie die, na een valpartij met de fiets van deelname aan dit tantes-WE
verstoken was.
Redactie: L.B.
-------------------------------
En welvan,
Liesbet Bundervoet en Deemie De Wilde
zijn getrouwd, toch voor de Schepen van Burgelijke Stand van Lokeren, en wel op zaterdag
17 mei 2008 en ook al onverwacht en in alle stilte. En mocht ge 't nog nie
weten, ze wonen in de Kerkstraat 16 te 9160 Lokeren. Aldus wat wij
via onze onverdachte en dubbel gecheckte niet prijs te geven bronnen toch maar
weer te weten wisten te komen.
Zeker nie voort vertellen hé! (versie 05-31)
-------------------------------
Tijgen, toogde, getoogd, maar ..., is alvast GEBOREN,
op woensdag 14 mei 2008, omstreeks 13:10
u, ten huize Sterrestraat 238, Lokeren: STELLA Bundervoet. Metende 3,700
Kg lang en 51 cm zwaar ('t kan ook omgekeerd zijn, maar dat stond er nie bij in
't mailken). De nieuwgeborene is de dochter van Jo Bundervoet & Vicky
Hobbels en aldus heeft Nora voortaan een zusje als speelkameraad.
Naar verluidt blaken moeder en kind van gezondheid en houdt de papa zich sterk.
Oma en opa Bundervoet-Coussens hebben er m.a.w. alweer een kleinkind bij, het
zevende nog wel. Mémé Zaffelare rijgt parel nummer 12 aan haar kransje van
achterkleinkinderen en beleeft hiermee haar honderdste familiale gebeurtenis!
Waarmee we meteen ook maar wilden zeggen dat 'tijgen' hetzelfde betekent als het
Hoogduitse 'erziehen' (='opvoeden', 'grootbrengen') of het Nederlandse
'optrekken': "grootbrengen, door gestadige zorg voor voeding en welzijn
tot wasdom brengen, opvoeden". Nú geboren, straks 'getogen'.
(05-18)
-------------------------------
Amadeus
van Peter Shaffer in een vertaling van Peter Van
Gorp en een bewerking en regie van Dirk Crommelinck. Theater 'de
WAANzin' viert hiermee zijn 20 jaar bestaan. Zij deden dat in een
coproductie met Arte Musicale, meer in het bijzonder met het jeugdorkest
Forza Musica en het kamerkoor Furiant onder de vakkundige muzikale
leiding van dirigent Steve De Veirman en bijzonder professioneel
bijgestaan door de amper 22-jarige sopraan Hanne Roos die we al kenden
als invaller voor de uitvoering door o.m. hetzelfde muzikaal genootschap van
Orffs Carmina Burana het afgelopen jaar (verslagje? Klik hier).
Een (fictief, maar) intrigerend verhaal, op het podium gebracht in een drie uur
durende samenspel tussen orkest, koor en toneel: dramatiek doorweven van
magistrale live muziek en zang werd ons deel. We hebben van iedere seconde
genoten en dat deden zeker ook de instrumentisten w.o. de violisten Jeroen &
Karen (Jeroen, enigszins geruststellend: "Papa, de muziek van Mozart is
AF, we hoeven die enkel nog maar te spelen... en dat kunnen we ook!")
en de vocalisten w.o. Bruno die een ene keer wel eens een danspasje ten beste
gaf. Humor was nooit ver weg! (05-04)
-------------------------------
Bruno, accordeonist, wereldberoemd in Gent
Tja, talent komt altijd bovendrijven newaar...
Het meinummer van het stadsmagazine van Gent stelt 'Feesten in de buurt' in het
daglicht.
Fotografe van dienst vraagt accordeonlerares naar leukerd met accordeon. De naam
Bruno valt. Maar 't mag ietske meer zijn. Geen nood: vanavond een feestje met
wat burgies van 't jaar. Haha, Marleen, da's wel iets, met de accordeon van
Hendrik, en Bruno, met een stuk van de inhoud van Hendriks kleerkast, en met het
hoekhuis aan de Sluizekenskaai als achtergrond ... 25 klikjes verder en de daad
is gepleegd. Zie: http://www.gent.be/eCache/THE/2/203.html.
(04-30)
-------------------------------
Tante Maria ('t kakkernestje) 80
En
dat zal ze geweten hebben, maar toch niet vóór de middag van zaterdag 19 april
2008.
Tante Maria, 't laatste van de tante nonnekes van de familie
Bundervoet-Vermeulen uit Zaffelare, tevens 't jongste van het
Vermeulennest van de genaamde Petrus
en Emma waaruit ook mémé Zaffelare voortsproot, heeft op 16 april 2008 de
gezegende leeftijd van 80 jaar bereikt. Voor de 'neefjes', voornamelijk die uit
de 'Doornzeelse coté' van de familie Vermeulen, mocht het voor hun
tanteke maar eens iets speciaals worden. Een familiaal complot werd gesmeed, in
alle discretie, in alle stilte, in alle heimelijkheid... Doelpubliek van de
actie: vier generaties, met haar zussen en broers, 'de neefjes', hun
kinderen, met al of niet hún kindjes.
En vanaf nu weten ook die van zaffelare alweer waar de refter van de lagere
school van de Doornzeelse Dries 55 zich bevindt. (04-19)
-------------------------------
KUNST omdat het MOET
Alweer vindt, op initiatief van de cultuurdienst
en in samenwerking met de cultuurraad, in Lochristi het tweejaarlijkse
kunstenfestival 'KUNST omdat het MOET' plaats met alweer een zeer
gevarieerd aanbod aan kunstvormen: plastisch werk allerlei, tot en met foto en
film, muziek en woord (met eerbetoon o.a. aan de een jaar geleden overleden
Freddy TAGHON). Uiteraard ontbreekt ene Markus Bundervoet niet met enkele
recente beelden in blauwe hardsteen (arduin). We vinden de betreffende nonkel en
steenkapper zelfs terug in het organiserend comité, voor de gelegenheid in het
goede gezelschap van de voorzitter van de cultuurraad: Bert Vervaet, in een
vorig leven Sinterklaas (!).
Van 26 april tot 4 mei 2008. Het adres: jeugdlokalen ORPHANIMO!!
in de Koning-Albertlaan 29B (achter 't gemeentenhuis).
-------------------------------
(over-)(groot-)moeders nieuwste 0 dagen oud
Hedennacht
om 01.10 uur is in de Sint-Vincentiuskliniek in Mortsel een kind van mannelijke
kunne geboren. Guust is zijn naam, maar misschien wordt het later
wel 'Stafke'. We weten niet waarom, maar 'Fonske' is intussen ook al genoemd.
Hij meet 3,145 Kg en 49 cm, verkeert in blakende gezondheid,
evenals een stralende mama Lore Creve en een fiere papa Maarten.
De eerste qualificaties luiden: vree lange vingers met stevige greep (volgens
sommigen dus nen drummer in spee), ook met lange voeten (volgens anderen dus
misschien wel ne voetballer, of ... ne skiër misschien?). We zien wel.
Oma Leen en opa Rik (klinkt altijd gek hé, zo den eerste keer!)
zijn in hun nopperste noptjes met hun eerste kleinkind. Voor mémé Zaffelare
is het achterkleinkind met rugnummer 11 (niet gek toch voor zo'n
voetbalploeg!). Voor overgrootvader en -moeder Wies en Andrea is
het het allereerste. Tante Astrid is de meter en Ward, ne moat van
Maarten, de peter.
Allen zij gefilseteerd dat 't gene naam heeft. (03-24)
-------------------------------